Vandaag staan we voor een dilemma.De hotels in La Grande en in Baker City hebben we eigenlijk alleen geboekt, omdat we de Hells Canyon Scenic Byway wilden rijden. La Grande en Baker City liggen maar een uurtje rijden van elkaar, maar via Hells Canyon is het een rit, zonder stoppen, van 5uur. Toen we gisteren op het internet de route checkten, zagen we dat de weg opgebroken is en dat je niet de hele rit kunt rijden. Tussen Hells Canyon Overlook en Baker City is de weg helemaal afgesloten.

Dat is een tegenvaller. Wat nu? We hebben al wel gezien dat er in Baker City zelf ook genoeg te beleven valt, maar we willen toch eigenlijk het liefst de Scenic Byway rijden. Allereerst maar naar het Visitors centre, daar kunnen ze ons vast wel meer vertellen.

De dame die ons helpt is super vriendelijk en zegt dat we idd maar tot de overlook kunnen en dan weer terug moeten, maar dat dat ook meer dan de moeite waard is! We nemen een kaart van de scenic byway mee en gaan dan eerst maar op zoek naar koffie. La Grande staat vol met prachtig artwork.

We drinken koffie op het terras van dit 'woonhuis' wat voor de helft omgebouwd is tot coffee-house.

Tijdens de ...surprise... heerlijke koffie denken we na en overleggen we. Gaan we nu meteen naar Baker City en zien we daar verder hoe we de rest van de dag invullen of gaan we 1,5/2u rijden naar Hells Canyon Overlook, 1,5/2u weer terug rijden naar waar we nu zijn om dan nog een uur te rijden naar Baker City?? Ach ja, we zouden Benny en Anja niet zijn als we nu rechtstreeks naar Baker City zouden rijden, dus we gaan gewoon op weg. Hells Canyon here we come!!

We zitten in no-time op een smalle landweg en midden in de natuur.

En dan wordt het ineens, hoe mooi ook, een eentonige slingerweg door het bos. Een bocht naar links, een bocht naar rechts, we klimmen, we dalen en nemen nog veel meer bochten maar dat is dan ook alles. Geen mooie uitzichtpunten of wat dan ook. We kijken elkaar aan....mmmm, terug?? Maar natuurlijk doen we dat niet, want je weet nooit wat er nog komt en dat zouden we dan allemaal missen. We passeren Snake River.

En als de lucht al donkerder en donkerder wordt komen we uiteindelijk aan op Hells Canyon (hoe toepasselijk) Overlook. Het uitzicht is prachtig, maar de lucht die er aan komt is angstaanjagend en de eerste lichtflitsen zijn er ook al.

We nemen nog snel wat foto's, het begint inmiddels ook te spetteren.

En dan gaat het helemaal los. We sprinten terug naar de auto. Het licht, het donderd en de hemel gaat open. Woojooh! Als het ergste voorbij is blazen we in 1x terug naar beneden.

Bye, bye Hells Canyon!! Baker City here we come!

De B.W Sunridge Inn ziet er prima uit! We hebben een kamer op de begane grond aan de zijkant van het hotel.

Er is een zwembad, een soort van sportsbar met terras en comfort food én een gezellig restaurant waar we eten.

Benny heeft patat met stoofvlees én Heineken zoals je ziet en Anja heeft pasta met seafood, salade en garlic bread. Als we een foto maken van de borden met eten, biedt een dame aan een foto van ons te maken. Hartstikke lief, maar hoe komt het toch dat als andere mensen foto's van je maken je meestal geen benen hebt en je vaak een beetje onderin de foto bungelt? Ze heeft het wel voor elkaar gekregen om iig zelf ...in de spiegel... op de foto te staan!

Morgen gaan we op weg naar Twin Falls, waar we 2 nachten zullen blijven.